دکتر آی تی
وب سایت شخصی سهیل محمدیان- مترجم کتاب های کودکان و بزرگسالان، متخصص حوزه ی آی تی و شبکه
دکتر آی تی
وب سایت شخصی سهیل محمدیان- مترجم کتاب های کودکان و بزرگسالان، متخصص حوزه ی آی تی و شبکهمن کیستم؟
رییس واحد فناوری اطلاعات شرکت لوازم خانگی پارس. لیسانس مترجمی زبان انگلیسی از دانشگاه کار و فوق لیسانس زبانشناسی از دانشگاه علامه طباطبایی تهران. کارشناس شبکه‌های کامپیوتری با تمرکز بر مبحث مجازی‌سازی و مایکروسافت. مترجم کتب کودکان و نوجوانان با بیش از 40 عنوان چاپ شده و مترجم 3 عنوان از پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک تایمز (مجموعه‌ی خانم پرگرین، مجموعه‌ی کاپیتان زیرشلواری، و مجموعه‌ی سرکار هاپو). بیش از 10 سال سابقه‌ی تدریس زبان انگلیسی در مؤسسات آموزش زبان انگلیسی، مؤسسات آموزش عالی و دانشگاه‌های استان قزوین و تدریس دوره‌های ICDL، فتوشاپ و نرم‌افزارهای گرافیکی، تدوین فیلم و نرم‌افزارهای چند رسانه‌ای و ...
ادامه...
بازگشت دوباره!
سلام خدمت تمامی دوستان! 
خیلی خیلی وقت بود که فرصت نکرده بودم بیام و توی سایت چیزی بنویسم! منظورم از «وقت نکرده بودم»، به معنی واقعی کلمه همین هست! 
توی این مدت، اتفاقات زیادی برای خودم و سرزمینم افتاد و تصمیمات جدیدی هم گرفتم.
یکی از مهم‌ترین تصمیماتی که گرفتم، انصراف از ادامه‌ی تحصیل در دانشگاه شهید بهشتی بود؛ به چند دلیل: اول اینکه این بار، دومین مرتبه‌ای بود که می‌خواستم مدرک کارشناسی ارشد بگیرم. اولین دوره‌ی کارشناسی ارشد خودم رو توی دانشگاه علامه طباطبایی گذرونده بودم و به جدّ خدمتتون عرض کنم که دوره‌ای که بنده در دانشگاه شهید بهشتی شرکت کردم (دوره‌ی مجازی- الکترونیکی) با وجود تمام مزایا و خوبی‌هایی که داشت، به هیچ عنوان لایق نام «دانشگاه شهید بهشتی» و «دوره‌ی کارشناسی ارشد» نبود. نهایتاً در حد فوق دیپلم دانشگاه پیام نور ارزش داشت! مضاف بر اینکه باید متحمل هزینه‌‌ی مادی و زمانی هم می‌شدم که خودش دلیل دیگه‌ای برای انصرافم از تحصیل بود. امّا رشته‌ی بسیار بسیار جالب و کاربردی‌ای بود و هر وقت سرم کمی خلوت‌تر شد، حتماً یک بار دیگه کنکور شرکت می‌کنم و این بار در دانشگاه تهران یا دانشگاه علامه تحصیلم رو ادامه می‌دم.
تصمیم دومم، بازگشت به دنیای تدریس بعد از حدود 4 سال بود!
واقعاً فکر نمی‌کردم روزی برسه که این‌قدر دلم برای تدریس تنگ بشه! عجیب بود! ولی وقتی از کلاس بیرون اومدم، احساس عجیبی داشتم! احساس کسی که بعد از چند سال دوری، دوست عزیزی رو مجدداً دیده باشه!
امّا... امّا نکته‌ی مهم این بازگشت، اولین تجربه‌ی تدریس به دخترهای نوجوان بود! 
خب، قبلاً هم تجربه‌ی تدریس به دخترها و خانم‌ها رو داشتم، البته در محیط‌های مختلط. مثل کلاس‌های دانشگاه یا کلاس‌های ICDL و Photoshop و بعضی وقت‌ها هم دوره‌های آموزش زبانی که خودم برگزار می‌کردم. امّا برای اولین بار هست که در یک آموزشگاه دخترانه مشغول به تدریس هستم. اجازه بدید رک و راست خدمتتون عرض کنم: واقعاً کارِ وحشتناکیه! حتی نمی‌تونید تصور کنید که 8-10 تا دختر توی رنج سنی 13 تا 16 سال، چقدر می‌تونن شرّ و پرانرژی باشن! به معنای واقعی کلمه، فقط یک نفر رو می‌خوان که به عنوان ناظم سرِکلاس حضور داشته باشه و بتونه اون‌ها رو ساکت کنه!
احتمالاً خیلی زود مجدداً از این کلاس براتون بنویسم. ولی فعلاً فرصت ندارم و باید به کارهای ترجمه‌م برسم.
البته چند نکته در مورد کابل کشی شبکه هم هست که بعداً خدمتتون عرض می‌کنم؛ ان شا الله!
فعلاً خداحافظ!
