دکتر آی تی

دکتر آی تی

وب‌ سایت شخصی سهیل محمدیان- مترجم کتاب های کودکان و بزرگسالان، متخصص حوزه‌ ی آی تی و شبکه
دکتر آی تی

دکتر آی تی

وب‌ سایت شخصی سهیل محمدیان- مترجم کتاب های کودکان و بزرگسالان، متخصص حوزه‌ ی آی تی و شبکه

کوچ عاشقانه!

سلام!

اول: «کوچه عاشقانه» اسم یکی از زیباترین آلبوم‌های «علیرضا عصار» هست که می‌تونید از لینک‌های زیر دانلودش کنید:

Play Music

Apple Music

Spotify

دوم: این داستان، داستان یک کوچ اجباری، از سیستم عامل ویندوزفون (مرحوم ویندوز فون؛ البته!) به اندروید هست؛ با تمام خاطرات خوبی که از ویندوزفون داشتم و با تمام تجربیات جدیدی که از اندروید خواهم داشت.

به دلیل خرابی باتری و کمبود اپلیکیشن، مجبور شدم با گوشی «مایکروسافت لومیا 950» خودم خداحافظی کنم و با یک گوشی «نوکیا 7.2» به دنیای اندروید پا بذارم.

اگه می‌خواید نظرات «دکتر IT» در مورد این دو برند و تجربه‌ی کار کردن با دو دنیای متفاوت رو داشته باشید؛ پس با ما همراه باشید:

 
شاید اول بهتر باشه که مشخصات فنی این دو گوشی رو بذارم و بعدش تجربه‌م رو بنویسم؛ نه؟ ولی نه! ترجیح می‌دم اول در موردشون حرف بزنم!
نکته‌ی اول اینکه اگه گوشی «مایکروسافت لومیا 950» رو به حساب نیاریم، تمام گوشی‌هایی که من از ابتدا داشتم، از برند «نوکیا» بوده! از اولین گوشی که «نوکیا 2310» بود، تا گوشی خاص «نوکیا 7500 پریزم» (که توی تمام مدتی که داشتم، فقط دست یک نفر دیگه دیدمش!)، بعدش گوشی «نوکیا C5» با سیستم عامل سیمبین و تجربه‌ی ناب ویندوز فون با گوشی «نوکیا لومیا 520» و اجرای بازی آسفالت با رَم 512 مگابایت!
به دلیل تجربیات و خاطرات خوبی که با این برند دارم، باز هم ترجیح دادم برم سروقت نوکیا! البته دلایل دیگه‌ای هم داشت. مثلاً اینکه درسته سامسونگ توی ساخت گوشی تلفن همراه برند خوبیه؛ امّا تنها در رده‌های بالا: یعنی مدل‌های S و Note. بیاید روراست باشیم: کیفیت دوربین‌ مدل‌های A واقعاً افتضاحه! برای اثبات این حرف، می‌تونید سری به قسمت مقایسه‌ی دوربین گوشی‌ها توی سایت GSM Arena بزنید!
گوشی‌های شیائومی در هم مقابل قیمت، واقعاً امکانات خوبی رو ارائه می‌دن؛ امّا به هر حال چینی هستن و البته خیلی سنگین (به خاطر ظرفیت بالای باتری‌هاشون)!
گوشی‌های هوآوی هم که درگیر دعوای چین و امریکا هستن و امکانش هست یهو خدمات گوگل براش غیرفعال بشه!
پس با توجه به این موارد و البته علاقه‌ی باطنی خودم (که کفه‌ی ترازو رو به شدت به نفع نوکیا سنگین می‌کرد) رفتم سراغ گوشی «نوکیا 7.2» با ظرفیت داخلی 128 گیگابایت و رم 6 گیگابایت.
اجازه بدید قبلش کمی از گوشی قبلیم بگم! از «مایکروسافت لومیا 950»!
قبل از این‌که بریم سراغ نقطه‌ی قوت اون گوشی که سیستم عاملش بود (که البته به دلیل عدم پشتیبانی مناسب از سوی مایکروسافت، به نقطه‌ی ضعفش تبدیل شد)، اول می‌ریم سراغ مشخصات سخت‌افزاریش:
یه گوشی پرچم‌دار که سال 2015 معرفی شد؛ با دوربین 20 مگاپیکسلی مجهز به لنز زایس؛ سنسور عنبیه (تشخیص چهره نه‌ها! سنسور عنبیه! یعنی فقط با یک چشم زنده قفل گوشی باز می‌شد! یعنی نمی‌شد با عکس و تصویر و ... گولش زد!)، قابلیت شارژ بی‌سیم، صفحه نمایش AMOLED با قابلیت روشن بودن همیشگی برای نمایش ساعت و صفحه هشدار و ...
می‌بینید که در زمان خودش، واقعاً مشخصاتش خیلی خوب بود! عکس‌هایی که باهاش می‌گرفتم، واقعاً جزئیات خوب و مناسبی داشت. خصوصاً فلش سه‌گانه‌ی LED باعث می‌شد که حتی توی تاریکی و نور کم هم رنگ عکس‌ها طبیعی باشه.
از اون‌جایی که هم دوربین جلو و هم دوربین پشت مجهز به لرزشگیر اپتیکال بودن، واقعاً برای فیلم‌برداری و فیلم‌برداری سلفی عالی بود (که البته زیاد ازش استفاده نمی‌کردم).
سنسور عنبیه‌ش که توی تاریکی مطلق، از پشت عینک طبی، از پشت عینک آفتابی و خلاصه توی همه‌ی شرایط به خوبی و با سرعت کار می‌کرد!
قابلیت شارژ بی‌سیم که واقعاً چیز به‌دردبخوری بود!
و البته صفحه نمایش AMOLED که همیشه ساعت و تاریخ و هشدارها روی صفحه روشن بود و روی مصرف باتری تأثیر خیلی ناچیزی داشت. (چون بقیه‌ی پیکسل‌های صفحه خاموش بودن)
امّا مایکروسافت که با ویندوز فون 7 به دنیای گوشی‌های تلفن همراه وارد شد، بعد از مدتی جوری با این سیستم عامل رفتار کرد که انگار یک بچه‌ی ناخواسته (و یا بدتر! یک بچه‌ی نامشروع!) بوده. غیر از آپدیت‌هایی که تا همین اواخر، تقریباً همزمان با آپدیت‌های ویندوز 10 کامپیوتر، براش ارائه می‌کرد، دیگه خبری از نرم‌افزار و رفع باگ‌ها و ایردات نبود. برای همین هم کار با این سیستم عامل، روز به روز سخت‌تر می‌شد. مثلاً خودِ من مجبور بودم از ورژن دسکتاپی نرم‌افزارهای تلگرام و اینستاگرام استفاده کنم.
امّا از حق نباید گذشت که ویندوز فون، سیستم عامل سبک و خوبی بود! تجربه‌ی استفاده از کاشی‌های زنده، چیزی بود که احتمالاً زودتر از هرچیز دیگه‌ای دلم براش تنگ بشه. همین‌طور برای ما ویندوزی‌ها (!)، شباهت‌های بسیار زیادی که با سیستم عامل دسکتاپ‌مون داشت، باعث راحتی کار و سرعت عمل بالا می‌شد.
امّا چه کنیم که هر دوران خوبی، پایانی داره و روزهای خوش من و سیستم عامل ویندوزفون هم که با گوشی لومیا 950 از شهریور ماه 1396 شروع شده بود، در تاریخ 2 خرداد 1399 به پایان رسید!
تلفن همراه مایکروسافت لومیا 950- سیستم عامل ویندوزفون 10 (روحش شاد و یادش گرامی‌باد!)

حالا بریم سروقت نوکیا 7.2!
تجربه‌ی کاری با سیستم عامل اندروید! البته اندروید خام که در قالب پروژه‌ی AndroidOne با همکاری نوکیا داره پیش می‌ره و به این صورته که یک سیستم عامل خام رو به کاربر تحویل می‌ده، امّا از طرفی تا سه سال تمام آپدیت‌های نرم‌افزاری و امنیتی رو به رایگان در اختیار کاربر می‌ذاره! قابلیتی که قبلاً فقط در گوشی‌های پرچمدار وجود داشت.
از جعبه‌گشایی که بگذریم (چون فرصت و موقعیت برای عکسبرداری مناسب نبود متأسفانه)، اولین چیزی که با گرفتن این گوشی توی دست‌تون احساس می‌کنید، کیفیت ساخت بالای اون هست. واقعاً حس خوبی به آدم می‌ده.قسمت پشت گوشی از جنس پلی‌کربنات هست (مثل سری لومیا!) که شاید ظاهر لوکس و زیبایی نداشته باشه (که البته رنگش جوری هست که این نقصیه خیلی به چشم نمیاد)، امّا خبری ازبه جا موندن اثر انگشت روی اون نیست!
مورد بعدی، دوربین‌های سه گانه+ فلاش هستن که در قالب یک قلمبه‌ی گردالی (!) از پشت گوشی زده بیرون! و البته کلمه‌ی ZEISS که بعد از دیدنش، انتظار داریم با یک دوربین با کیفیت و تصاویری زیبا و جذاب روبه‌رو بشیم که البته انتظار بی‌خودی خواهد بود و این انتظار به یأس منجر خواهد شد!
طراحی صفحه هم مثل تمامی گوشی‌های بازار، به صورت ناچ هست و چیز خاصی نداره! البته یه لوگوی نوکیا در پایین صفحه وجود داره. (که باعث عذاب من شده بود اون اوایل! چون لوگوی مایکروسافت بالای صفحه بود و سر و ته گوشی رو با کمک اون تشخیص می‌دادم! تقریباً یک روز طول کشید تا به این جابجایی لوگو عادت کنم و گوشی رو سر و ته توی دستم نگیرم!)
در مورد صفحه‌ نمایش باید بگم که در مقابل صفحه نمایش گوشی‌های سامسونگ، از نظر شفافیت و شارپ بودن رنگ‌ها، ضعیف‌تر هست. امّا مشکل‌ساز نیست. خصوصاً این‌که در بالاترین میزان روشنایی، به راحتی زیر نور خورشید هم قابل خوندن هست و با کم‌ کردن میزان روشنایی تا حداقلِ ممکن، چشم رو توی تاریکی مطلق هم اذیت نمی‌کنه. البته می‌تونید با فعال کردن حالت شب (Night Mode) طیف رنگی رو به نارنجی متمایل کنید که توی تاریکی کم‌تر به چشم‌ها آسیب وارد بشه.
امّا من چون با گوشی زیاد کتاب می‌خونم، باید اعتراف کنم که این صفحه نمایش چشمم رو اذیت می‌کنه و این مشکل رو با صفحه نمایش AMOLED لومیا 950 به هیچ‌وجه نداشتم!
بعد از ظاهر قضیه، می‌ریم سراغ نرم‌افزار! به لطف رَم 6 گیگابایتی، سرعت لود نرم‌افزارها و خودِ سیستم عامل خوبه.
اگه راستش رو بخواید، باید بگم که سیستم عامل ویندوزفون من رو بد عادت کرده بود! چون تمام نرم‌افزارها و آپدیت‌ها رو بدون دعوا و کتک‌کاری و VPN و نرم‌افزار ثالث و ...، به راحتی می‌شد از توی استور مایکروسافت دانلود کرد! و مهم‌تر از اون، این‌که برای هر مورد خاصی، چند تا نرم‌افزار به درد بخور وجود داشت و تمام!
امّا توی اندروید این‌جوری نیست متأسفانه! اول این‌که خیلی از اپ‌ها متأسفانه برای ایران در دسترس نیست و باید یا توسط VPN و یا از طریق واسطه (مثل بازار یا مای‌کت) دانلودشون کرد و مورد بعدی هم این که کافیه دنبال یه نرم افزار ساده باشید! تعداد گزینه‌های در دسترس، یه سمت بی‌نهایت میل می‌کنه.شاید در نگاه اول این‌همه گزینه‌ی در دسترس به نظر خوب بیاد و با خودتون بگید «این که خیلی خوبه این‌همه حق انتخاب دارم!» امّا بعد از مدتی می‌بینید که بیشتر از این‌که بهتون کمک کنه، باعث سردرگمی می‌شه.
در مورد دوربین، همون‌طوری که قبلاً هم اشاره کردم، باید بگم که ناامیدتون می‌کنه! با وجود لنز زایس، امّا تصاویر رنگ‌هایی بی‌روح دارن. البته این قضیه با طبیعی بودن رنگ فرق داره‌ها! مثلاً دوربین‌های سامسونگ، همیشه رنگ‌ها رو زنده‌تر و شارپ‌تر از حالت طبیعی نشون می‌دن. امّا دوربین لومیا 950، در عین حال که رنگ‌ها رو به تندی دوربین‌های سامسونگ ثبت نمی‌کرد، ولی رنگ‌ها رو طبیعی نشون می‌داد. امّا متأسفانه دوربین نوکیا 7.2 چندان توی رنگ‌ها خوب عمل نمی‌کنه. از نظر میزان نویز هم می‌شه گفت کیفیت قابل قبولی داره و به نسبت هزینه‌ای که پرداخت می‌کنید و نسبت به گوشی‌های همرده‌ی قیمتی خودش (غیر از شیائومی) دوربین بهتری داره.
البته کمبود لرزشگر اپتیکال موقع فیلمبرداری شدیداً احساس می‌شه!
توی این جدول، می‌تونید این دو تا گوشی رو با هم مقایسه کنید؛ البته با ذکر این نکته که «مایکروسافت لومیا 950» در زمان معرفی خودش، یه پرچمدار بود و نه تنها فناوری‌های پیشرفته‌ای مثل سنسور عنبیه رو در اختیار کاربران قرار داد، بلکه با ارائه‌ی دیوایسی به نام «داکِ کانتینیوم» انقلابی در دنیای تلفن همراه به وجود آورد که متأسفانه خیلی مهجور و مغفول موند. یادتون باشه که «نوکیا 7.2»، فقط یک میان‌رده‌ی سطح بالاست! پس نباید توقع یک پرچمدار رو ازش داشته باشید!

مشخصات فنی

مایکروسافت لومیا 950

Microsoft Lumia 950

نوکیا 7.2- رَم 6 گیگابایت

Nokia 7.2- 6GB

پردازنده‌ی مرکزی

Snapdragon 808

Snapdragon 660

RAM

3 GB

6 GB

ظرفیت داخلی

32 GB

128 GB

دوربین

20 MP

48MP + 8MP + 5MP

ظرفیت باتری

3000 mAh

3500 mAh

اندازه‌ی صفحه نمایش

5.2”

6.39”

سیستم عامل

Windows Phone 10

Android v9.0 (Upgradable to 10)

تاریخ عرضه

نوامبر 2015

سپتامبر 2019

پردازنده‌ی گرافیکی

Adreno 418

Adreno 512

عرض

73.2 mm

75.1 mm

ارتفاع

145 mm

159.8 mm

ضخامت

8.2 mm

8.2 mm

وزن

73.2 mm

75.1 mm

نوع صفحه نمایش

AMOLED

IPS LCD

تراکم پیکسلی

565 ppi

403 ppi

محافظ صفحه

Corning Gorilla Glass v3

Corning Gorilla Glass v3

رزولوشن صفحه نمایش

1440 x 2560 pixels

1080 x 2340 pixels

قابلیت افزایش حافظه

Up to 200 GB

Up to 512 GB

رزولوشن دوربین

5160 x 3872 Pixels

8000 x 6000 Pixels

امکانات دوربین

زوم دیجیتال، فلاش خودکار، لرزشگیر اپتیکال، تشخیص چهره، فوکوس خودکار و دستی، HDR

زوم دیجیتال، فلاش خودکار، تشخیص چهره، فوکوس خودکار و دستی، HDR

فلاش

فلاش سه گانه LED- نور ترکیبی

فلاش LED سفید

هدف این بررسی، اصلاً نقد فنی گوشی «نوکیا 7.2» نبود. فقط تجربه‌ی چند روز کار کردن با این گوشی و استفاده از سیستم عامل اندروید و مقایسه‌ی اون با تجربه‌ی استفاده از «مایکروسافت لومیا 950» و سیستم عامل ویندوزفون بود. امیدوارم که به درد شما خورده باشه.
ممنون می‌شم نظرات‌تون رو با من در میون بذارید.
نوکیا لومیا nokia lumia اندروید ویندوزفون
6 خرداد 1399 ساعت 11:59
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد