سلام!
امروز میخوام موضوعی رو آموزش بدم که چند روز پیش توی شرکت باهاش برخورد داشتم و بهم کمک کرد. شاید به درد شما هم بخوره!
همونطور که میدونید، یک سری از نرمافزارها برای اجرا به قفل سختافزاری نیاز دارن. توی سرورهای فیزیکی، قفل سختافزاری رو به پورت یو.اس.بی (USB) متصل میکنیم و قفل شناخته میشه و تمام! امّا شاید براتون سؤال باشه که این فرایند توی سرورهای مجازی به چه صورتی اتفاق میفته. امروز میخوام این مبحث رو براتون به زبان ساده توضیح بدم:
1) توی پنل مدیریت سرورهای مجازی که به نام VMware vSphere Client شناخته میشه و البته در ورژنهای جدید بر پایهی مرورگر (Browser-Based) هست، سختافزاری به نام کنترلکنندهی یو.اس.بی (USB Controller) دارید که وظیفهش شناسایی و معرفی سختافزارهایی (Devices) هست که به پورتهای یو.اس.بی (USB Ports) متصل هستن.
2) برای معرفی سختافزارهای یو.اس.بی (USB Devices) اول باید این کنترلکننده رو به ماشین مجازی خودتون معرفی کنید.
3) مشکلی که برای من پیش اومده بود این بود که ویندوز سرور یکی از ماشینهای مجازی (VM) من، قادر به شناسایی قفل سختافزاری نبود. به همین دلیل من اول باید اون قفل رو حذف میکردم و مجدداً نصبش میکردم. در بعضی از موارد، به دلیل مشکلات آدرسدهی سختافزاری، شما باید کنترلکنندهی یو.اس.بی (USB Controller) رو هم حذف کنید و اون رو مجدداً برای ماشین مجازی (VM) خودتون تعریف کنید. مراحل این کار رو براتون توضیح میدم:
4) اول باید وارد پنل مدیریت خودتون بشید:
5) بعد از اون، روی ماشین مجازی (VM) مورد نظر خودتون راست کلیک کنید و گزینهی Edit Setting رو انتخاب کنید:
10) توی این کادر، قفلهای سختافزاری و سختافزارهای یو.اس.بی (USB Devices) که به سرور فیزیکی شما متصل هست رو بهتون نشون میده. اون قفلی که مورد نظرتون هست رو انتخاب میکنید و گزینهی Next رو میزنید و آخر سر هم Finish.
سلام!
امروز میخوام به زبان ساده مفهوم مجازیسازی (Virtualization) رو توضیح بدم. البته دوستان اهل فن و متخصصین دقت داشته باشن که این مطلب به زبان سادهست و امکان داره که از نظر فنی، ایراداتی به اون وارد باشه.
اجازه بدید که بحث رو با این جمله شروع کنم: مجازیسازی در دنیای فناوری طلاعات (IT)، به 6 دسته تقسیم میشه که من فقط یکی از این موارد رو توضیح میدم. این 6 دسته شامل این موارد میشه:
1- مجازیسازی سرور (که توضیح خواهم داد)
2- مجازیسازی دسکتاپ
3- مجازیسازی نرمافزار
4- مجازیسازی فضای ذخیره (Storage)
5- مجازی سازی ورودی/ خروجی شبکه (I/O)
6- مجازیسازی شبکه
بسیار خب! اول باید معنای واژهی «مجازیسازی» رو تعریف کنیم: به بیان ساده «مجازیسازی» یعنی منابع سیستم فیزیکی رو بین چند سیستم مجازی تقسیم کنیم؛ به طوری که بشه اونها رو در آنِ واحد مشاهده و مدیریت کرد. باز هم تعریف پیچیده بود؟ اشکالی نداره! اجازه بدید یه مثال بزنم: من یک سرور با 8 هسته پردازنده (CPU) و 16 گیگابایت حافظه (RAM) دارم. مجازی سازی یعنی اینکه بتونم سه تا سیستم عامل روی این سرور نصب کنم که به طور همزمان بتونم باهاشون کار کنم و البته منابع سیستم رو بین اونها تقسیم کنم. در واقع با استفاده از فناوری «مجازیسازی» میتونم سه تا «ماشین مجازی» تعریف کنم که برای مثال:
سیستم (الف) با 4 هسته پردازنده (CPU) و 10 گیگابایت حافظه (RAM)
سیستم (ب) با 2 هسته پردازنده (CPU) و 4 گیگابایت حافظه (RAM)
و سیستم (ج) با 2 هسته پردازنده (CPU) و 2 گیگابایت حافظه (RAM)
رو داشته باشم که روی هر کدوم از اینها یک سیستم عامل مجزا (ویندوز/ لینوکس) نصب کنم و به طور همزمان باهاشون کار کنم.
حلّه؟ به این کار میگن «مجازیسازی سرور»! به همین راحتی!
این هم از تصویرش: